Gazete Duvar haberinde, ERG Araştırmacısı Umay Aktaş Salman’ın tarım işçisi çocukların uzaktan eğitim sürecinde yaşadığı zorlukları ele aldığı yazısına yer verdi. Normal zamanlarda bile okula zamanında gidemeyen ve zor şartlarda hayatta kalma mücadelesi veren çocukların salgın nedeniyle uygulanmaya başlanan uzaktan eğitime ulaşmaları çok zor olduğunu ifade eden Salman, “Yüz binlerce mevsimlik gezici tarım işçisinin Doğu ve Güneydoğu’daki illerden çalışmak için farklı illere göçü devam ediyor. Yarım milyon mevsimlik tarım işçisi her sene olduğu gibi günde ortalama 11 saat çalışarak, sürekli göç ederek ve genellikle yol, su kanallarının kenarlarına kurulmuş naylon, bez çadırlardan oluşan yerlerde hayatlarını sürdürecekler. Mevsimlik gezici tarım işçilerinin bu koşulları koronavirüs nedeniyle şimdi daha da tehlikeli.” dedi.
Salman’ın Adana bölgesinde çalışan mevsimlik gezici tarım işçileri ve tarım aracılarıyla yaptığı görüşmeler de bu durumu çarpıcı bir şekilde ortaya koyuyor. 40 yaşındaki Y. K, 17 ve 20 yaşındaki iki oğlu ve 11 yaşındaki kızıyla memleketi Şanlıurfa’dan Adana’ya geldiğini anlatarak “Karpuzun otlarını çekiyoruz, naylonu kaldırdık. Bu bittikten sonra fıstık, pamuk… Yani iş olursa. ” diyor. 17 ve 20 yaşındaki oğlu 8. sınıftan sonra okula devam edememiş. İkisi de yıllardır tarlada. 11 yaşındaki kızı ise 5. sınıfa gidiyor. Ancak eğitim hayatı her yıl annesi ve iki ağabeyiyle çıktığı mevsimlik tarım göçü nedeniyle devamsızlıklarla, kopukluklarla dolu.
Eğitimde Sosyo-ekonomik etkenlerin ve imkân farklılığının, koronavirüs nedeniyle okulların kapatılmasıyla daha da arttığını belirten Salman, “Her sene eğitim yılı bitmeden yaklaşık iki ay önce okullarından ayrılan ve eğitim yılı başladıktan iki ay sonra okula başlayan çocuklar, bu yıl koronavirüs nedeniyle daha erken eğitimden ayrılmış oldu. Mevsimlik gezici tarım işçileri nüfusunun önemli bir bölümünü oluşturan mültecilerin çocuklarının eğitime erişiminin daha da sınırlı olduğunu da unutmamak gerekiyor.” dedi.
Haberin aslına ulaşmak için tıklayınız.
