Celal Kadri Kınoğlu, Tiyatrocu
Ben tek çocuktum. Bir de tek başına bir çocuktum yani. 1970 senesi, Pangaltı, Şişli. Annesiyle, anneannesiyle, dedesiyle oynayan ve komşu Ermeni teyzeler, çene çalan kadınlar arasında bir hayalperest oğlan çocuğu. Lacivert kadife pantolon, kareli gömlek, Kadri Paşa ilkokula hazırlanır.
Bu yazı bu sorular üzerine dönüşümlü düşünme yapmanıza yardım edebilir.
Ayşegül Taşıtman, ERG Araştırma Asistanı
2012 yılında Türkiye’nin de aralarında olduğu Peru ve Kanada gibi ülkeler tarafından yapılan girişimler sonucunda, kız çocuklarına yönelik her türden ayrımcılığın önlenmesi ve kız çocukların insana yakışır şekilde eşit bir yaşam sürmelerine olanak sağlanması amacıyla Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından 11 Ekim Dünya Kız Çocukları Günü olarak ilan edildi.
Doç. Dr. Selçuk Şirin, New York Üniversitesi
Bir köy öğretmeni olan babamın mesleğinden dolayı 9 okuldan geçerek liseyi bitirdim. Hiçbir yerde bir iki yıldan fazla okumadım. O nedenle öğretmen deyince aklıma ilk gelen isim babam yani Ali Öğretmen’dir!
Ayşegül Taşıtman, ERG Araştırma Asistanı
2015-16 eğitim-öğretim yılının zilleri bu sefer gecikmeli olarak çaldı. Duyanınız var mı, zilin çıkardığı ses bile coşkusuz geliyor kulağa. Haftalar öncesinden özenle seçilen kalemler, defterler, renkli çantalar yeterli olamıyor bazı okullardaki çocukların heyecanını büyütmeye. Okuma-yazma, Matematik, Resim, Müzik gibi dersleri öğrenebilme heyecanıyla gidilen okullarda kimi çocuklar 2015’in Eylül ayında gri gri kocaman duvarlarla karşılaşıyorlar, hafif hırpalanmış, duvarları delinmiş, sınıfları boşaltılmış binalarla. Kimi çocuklar ise okula gitmek için sokağa bile çıkamıyor. Sokağa çıkmanın yasak olduğu bir kentte çocuğun en temel insan haklarından biri olan eğitim hakkından yararlanmasını nasıl bekleyebiliriz ki?
Simla Gürsan, ERG İletişim Asistanı
Bugüne kadar hep karşı karşıya olduğum, ben önlerinde otururken onlar ayakta oldukları için başımı kaldırarak baktığım öğretmenlerim ile şimdi yan yanayım. Bu sefer onlar da oturuyor, aynı görüş hizasındayız, başımı kaldırmama gerek kalmıyor. İlk bakışta dikkat çekmeyen küçük, fakat anlamı büyük olan bu farklılıkların yanı sıra, çoğu şeyin aynı olması aklımı karıştırıyor. Yine sıralar, sandalyeler, kağıtlar, kalemler ile dolu sıradan bir sınıftayız. Yine onlar anlatıyor, ben dinliyorum ve not alıyorum. Bir tek, alışık olduğum tahta ve tebeşir yerine kocaman bir ekran var, fakat ona daha sonra geleceğim.
Çetin Çelik, Koç Üniversitesi, Sosyoloji Bölümü
Emrah Göker, Koç Üniversitesi, Araştırma, Proje Geliştirme ve Teknoloji Transferi Direktörlüğü
Meslek liselerine ilişkin az sayıdaki araştırma bu okulda okuyan öğrencilerin diğer okul türlerine kıyasla sınıfsal açıdan en dezavantajlı olduğunu gösteriyor: Ebeveynlerinin eğitim ve gelir seviyeleri düşük, haneleri kalabalık. Eğitim sistemine girdikleri noktada, kültürel ve ekonomik sermayesi daha fazla olan ailelerin çocuklarına kıyasla aşmaları gereken daha fazla engel oluyor. Temel eğitimin sonunda yapılan yerleştirme sınavları aracığıyla Türkiye’deki sistem bir biçme makinası gibi çalışıyor; akademik başarısı düşük ve yoksul çocuklar meslek liselerinde toplanıyor. Read More
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10 
01 
02 
03 
04 
05 
01 
02 
03 
04 
05 
06 
07 
08 
09 
10 
01 
02 
03 
04 
05 